Γενικά – Irene Sfakianaki | Coach to Empower & Transform

Μοντέρνος Αθεϊσμός: η νέα θρησκεία’

Μοντέρνος αθεϊσμός. Νέα τάση, επιθετική, αναζητά ακολουθητές, συμμάχους, οπαδούς. Οι νέοι αθεϊστές επιτίθενται σφόδρα στον Χριστιανισμό, ιδιαίτερα όσο αφορά στην προσωπική σχέση λατρείας που μπορεί να έχει κάποιος με το Θεό, επιδιώκοντας να κάνουν όποιον πιστεύει, να αισθάνεται ηλίθιος. Μέσω της εκλογίκευσης των πάντων γελοιοποιούν όσους πιστεύουν, στοχεύοντας ιδιαίτερα στη νεολαία. Νέοι οι οποίοι δεν μελέτησαν, δεν εμβάθυναν και δεν έκαναν κτήμα τους όσα διδάχθηκαν από παιδιά για την πίστη τους, βρίσκονται αντιμέτωποι με καθηγητές σχολείων, πανεπιστημίων και αρθρογράφων των ΜΜΕ που τους προκαλούν με τον σκεπτικισμό τους και τις πέραν κάθε αμφιβολίας «επιστημονικές» τους αποδείξεις. Ερωτήσεις όπως «Στ´αλήθεια πιστεύεις ότι μπορεί κάποιος να αναστηθεί, να περπατήσει στο νερό, να γεννηθεί από μια παρθένα;» τορπιλίζουν την όποια πίστη των νέων, οι οποίοι σιωπούν και υποχωρούν ντροπιασμένοι. «Η θρησκεία έχει υπονομεύσει τη θέση της γυναίκας, έχει καταστρέψει την ελεύθερη έκφραση του ανθρώπου» μου είχε πει κάποιος καθηγητής μου στο γυμνάσιο. Στις μεταπτυχιακές μου σπουδές στην Αμερική βρέθηκα αντιμέτωπη με έναν αθεϊστή καθηγητή φιλοσοφίας στην τάξη να μου λέει επιτακτικά και αρνούμενος να δεχθεί την οποιαδήποτε αντίρρηση μου ότι «Δεν υπάρχει Θεός, τέλος». Οι νέοι αθεϊστές προσελκύουν το ενδιαφέρον των ΜΜΕ διότι ασχολούνται με θέματα της επικαιρότητας όπως πχ την τρομοκρατία και τους διαρκείς πολέμους. Φανατίζονται ενάντια στη θρησκεία και υποστηρίζουν ότι πίσω από όλα τα δεινά κρύβεται η πίστη στο Θεό. Στο οπλοστάσιο της επιχειρηματολογίας των αθεϊστών ανακαινίζονται θέματα όπως οι σταυροφορίες, η ισπανική Ιερά Εξέταση, οι διαρκείς συγκρούσεις Ισραηλινών / Παλαιστινίων, Σιϊτών / Σουνιτών, Ινδουιστών / Μουσουλμάνων. Ο νέος αθεϊσμός (2006) εκπροσωπείται από τον βιολόγο καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Richard Dawkins συγγραφέα του βιβλίου «God Delusion» (Η περί Θεού αυταπάτη) που έχει πουλήσει τουλάχιστον 2,000,000 αντίτυπα, από τον Βρετανό αρθρογράφο Christopher Hitchens συγγραφέα του βιβλίου «God is not great. Religion poisons everything” (Ο Θεός δεν είναι μεγάλος. Η θρησκεία δηλητηριάζει τα πάντα). Ο Hitchens, μαρξιστής και αθεϊστής θεωρείται ακόμα και μετά το θάνατο του (2012) ένας από τους πιο μάχιμους και επιθετικούς υποστηρικτές του αθεϊσμού με ιδιαίτερα διεισδυτική επίδραση στη νεολαία. Ακολουθούν ο φιλόσοφος Dan Dennett, ο φιλόσοφος Sam Harris και συγγραφέας του βιβλίου «The end of faith” (Το τέλος της πίστης), ο φιλόσοφος Peter Singer και πολλοί άλλοι. Ο Θεός λοιπόν είναι η αιτία του κακού στον κόσμο. Αν ξεφορτωθούμε το Θεό και έχουμε μια κοινωνία καθαρά κοσμική, μια κοινωνία πιο επιστημονική, πιο ορθολογιστική τότε θα έχουμε ειρήνη σύμφωνα με τους αθεϊστές. Γιατί όμως ένας αθεϊστής να καταφέρεται ενάντια κάποιου που ΔΕΝ υπάρχει; Ο Bertrand Russell στο βιβλίο του “Why I am not a Christian” γράφει (απευθυνόμενος προς τον Θεό που αμφισβητεί όμως την ύπαρξη του) «Απέτυχες να μου παρέχεις ικανές αποδείξεις». Εάν δεν πιστεύεις σε κάτι, δεν το αγνοείς; Εάν εγώ δεν πιστεύω στα ξωτικά γιατί να καταναλώνω τόνους μελάνης για να γράψω «Η περί ξωτικών αυταπάτη», «Το τέλος των ξωτικών», «Γιατί δεν είμαι οπαδός των ξωτικών». Παλιότερα στις αντιπαραθέσεις αθεϊστών και θρησκευομένων, έπαιρναν μέρος από την πλευρά των θρησκευομένων, θεολόγοι και ιερείς. Όπως ήταν φυσικό οι τελευταίοι επιχειρηματολογούσαν με αναφορές από την Παλαιά και Καινή Διαθήκη και τη Βίβλο. Οι αθεϊστές δεν δέχονταν αυτές τις αναφορές και απέρριπταν τέτοια επιχειρήματα ως επιχειρήματα που προέρχονταν από ανώτερη αρχή και εξουσία, την οποία εξ´αρχής αμφισβητούσαν. Το αποτέλεσμα; Οι θρησκευόμενοι να χάνουν συνεχώς τη μία μάχη μετά την άλλη. Οι αθεϊστές υποστηρίζουν ότι η επιστήμη είναι ο καλύτερος τρόπος να εξηγήσουμε το τι συμβαίνει γύρω μας, γιατί βασίζεται στον ορθολογισμό ενώ ο Χριστιανισμός στην πίστη στο Θεό, σε κάτι δηλαδή μη πραγματικό και αμφιλεγόμενο. Εδώ να υπενθυμίσουμε ότι η ετυμολογία της λέξης επιστήμη (επ+ίσταμαι) ορίζει ότι επιστήμη είναι το οργανωμένο σώμα της εξακριβωμένης και τεκμηριωμένης γνώσης (Wikipedia). Η επιστήμη δεν είναι δόγμα, είναι μέθοδος έρευνας. Η συνεχή προσκόμιση νέων στοιχείων βάσει ερευνών αλλάζει τα δεδομένα. Σε αντίθεση με ότι πολλοί πιστεύουν, η επιστήμη ιδιαίτερα τα τελευταία 150 χρόνια έρχεται να υποστηρίξει και να επιχειρηματολογήσει υπέρ της θρησκείας. Προσωπικά πιστεύω, ότι αν όχι στη διάρκεια του δικού μου περάσματος σε αυτή τη ζωή, θα υπάρξει εντέλει συμπόρευση μεταξύ επιστήμης και θρησκείας. Για να δούμε λοιπόν πως μπορούμε να ανταπαντήσουμε στα επιχειρήματα των αθεϊστών χρησιμοποιώντας την επιστήμη. Σπουδαία δουλειά σε αυτόν τον τομέα, έχει κάνει ο Dinesh D’Souza συγγραφέας των βιβλίων What’s so great about Christianity , Life after Death: The evidence και God forsaken, ο οποίος έχει την εκπληκτική ικανότητα να συνθέτει γνώσεις από ένα ευρύ φάσμα επιστημών και να στοιχειοθετεί ότι υποστηρίζει. Οι αθεϊστές υποστηρίζουν ότι απ´αρχής κόσμου, οι άνθρωποι εφηύραν έναν Θεό για να αποδώσουν σε αυτόν ότι δεν μπορούσαν να κατανοήσουν λόγω της αμάθειας τους πχ την ύπαρξη των κεραυνών, της ηλεκτρικής εκκένωσης κλπ. Χρειάστηκε η συμβολή των Κοπέρνικου και Γαλιλαίου για να καταρριφθεί η θεωρία ότι η γη δεν είναι επίπεδη αλλά στρογγυλή και γυρίζει γύρω από τον ήλιο. Είναι όμως έτσι; Ποιοι δεν γνώριζαν αλήθεια; Όχι βέβαια οι μορφωμένοι άνθρωποι της εποχής εκείνης, οι οποίοι γνώριζαν ότι η γη είναι στρογγυλή. Οι αρχαίοι Έλληνες 500 π.Χ. είχαν γνώση, ο Αριστοτέλης γνώριζε ότι η γη είναι στρογγυλή. Πως το γνώριζαν χωρίς να έχουν το τηλεσκόπιο του Γαλιλαίου; Παρατηρώντας την έκλειψη. Την σκιά της γης πάνω στην Σελήνη. Στις «εξομολογήσεις του Αγ. Αυγουστίνου» αναφέρεται ότι ετέθησαν στον Αγ. Αυγουστίνο τα εξής ερωτήματα: Ο Θεός έφτιαξε το σύμπαν; Αν ναι, πότε το έφτιαξε; Και αν όντως το έφτιαξε τι έκανε πριν φτιάξει το σύμπαν; Και ο Αγ. Αυγουστίνος απάντησε: Ο Θεός δημιούργησε τον χρόνο μαζί με το σύμπαν. Πριν από τη δημιουργία του σύμπαντος δεν υπήρχε χρόνος. Ένας σπουδαστής στο UC Berkeley σήμερα, μας λέει ο Dinesh D’Souza στους πρώτους τρεις μήνες των σπουδών του, μαθαίνει ότι άμεση συνέπεια του Big Bang, ήταν όχι μόνο η απαρχή του σύμπαντος, όχι μόνο η απαρχή της ύλης αλλά επίσης ήταν και η απαρχή του χρόνου και του χώρου. Ο χώρος και ο χρόνος είναι ιδιότητες του σύμπαντος, έξω από το σύμπαν δεν υπάρχει χώρος και χρόνος. Για 2,000 χρόνια τώρα, οι Χριστιανοί ισχυρίζονται ακριβώς αυτό, ότι ο Θεός είναι αιώνιος, είναι εκτός τοποχρονικών ορίων. Εάν ο Θεός είναι εκτός του σύμπαντος τότε

Περισσότερα

Είναι αυτός ο κόσμος που θέλουμε;

Χάσαμε τον κώδικα αξιών μας, χάσαμε την πίστη μας σε κάτι ανώτερο, χάσαμε το νόημα στη ζωή μας, χάσαμε τον εαυτό μας. Υπάρχουν δυνάμεις που υποστηρίζουν ότι η ηθική είναι κάτι σχετικό και δυνάμεις που προσπαθούν να επιβάλουν τον μηδενισμό στην καθημερινότητα μας. Άνθρωποι που πιστεύουν ότι είναι μια μάζα σωματιδίων που τυχαία αιωρούνται στο σύμπαν χωρίς σκοπό, τι φιλοσοφία ζωής μπορεί να έχουν; Καλωσορίσαμε σε έναν κόσμο όπου όλα είναι σχετικά, όλα είναι θέμα επιλογής, όλες οι αξίες είναι ίσες, καλωσορίσαμε σε έναν κόσμο όπου ο ναρκισσισμός και ο υπέρτατος εγωισμός ζουν, βασιλεύουν, ισοπεδώνουν συνειδήσεις και αλλοτριώνουν την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη. Οι νέοι διδάσκονται να επιδιώκουν πάση θυσία την αυτοικανοποίηση και την ευαρέσκεια τους και οι νέες γυναίκες να αποτελούν αντικείμενο ηδονής και να είναι υπερευχαριστημένες γι αυτό. Η πίστη και ο θεσμός της οικογένειας αντικαταστάθηκαν από την εκπόρνευση ανδρών και γυναικών όπως απεικονίζεται παντού στα ΜΜΕ. Άρθρα, video, ταινίες που δοξάζουν την φτήνια, την ισοπέδωση, τη διαφθορά, την αλλοτρίωση, την στρέβλωση. Η γενιά της πορνογραφίας έχει νέα είδωλα: σεξ για ικανοποίηση βιολογικών αναγκών και μόνο, σεξ χωρίς δεσμεύσεις, σεξ με όλους και όλα στο όνομα της ελευθερίας και του δικαιώματος της επιλογής. Οι όροι αγνότητα, εγκράτεια, μονογαμία γελοιοποιούνται και ευτελίζονται ως αναχρονιστικοί, συντηρητικοί, παλαιών αρχών. Ένας νέος θεός γεννήθηκε, είναι ο θεός της Ανεκτικότητας και της Σχετικότητας. Ο ηδονισμός, η υποκειμενική ηθική και η διαφοροποίηση στη σεξουαλικότητα ενθαρρύνονται αν όχι επιβάλλονται ως πρότυπα ζωής. Άνθρωποι που υποστηρίζουν τις παραδοσιακές αξίες περιθωριοποιούνται και χλευάζονται. Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός επιβάλλει τον αμοραλισμό του με τον πιο αποδοτικό τρόπο μέσω των εκπαιδευτικών συστημάτων, των ΜΜΕ, της ποπ κουλτούρας. Όπου απουσιάζει ένα ξεκάθαρο σύστημα αξιών, ζει και βασιλεύει η υποκειμενικότητα. Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει. Ξεκινήσαμε από το “τι κάνει ο άλλος στο κρεβάτι του, είναι δικό του θέμα” και φθάσαμε στο σημείο το να ξέρουμε και να “θαυμάζουμε” όλοι το “τι κάνει ο άλλος στο κρεβάτι του”. Όταν η εξαίρεση στον κανόνα επιβάλλεται ως κανονικότητα, η βάση που κρατά τον κοινωνικό ιστό ενωμένο, καταγκρεμνίζεται. Ο σεβασμός στη διαφορετικότητα μετατράπηκε σε επιβολή προτύπων. Απενοχοποιήσαμε τις αμβλώσεις, με αποτέλεσμα να αυξηθεί κατακόρυφα ο αριθμός ιδιαίτερα των νέων κοριτσιών που καταφεύγουν σε αυτές. Απενοχοποιήσαμε τις μονογονεϊκές οικογένειες, την εγκυμοσύνη εκτός γάμου, το σεξ εκτός σχέσης αγάπης, φροντίδας και σεβασμού, απενεχοποιήσαμε την ένωση των ιδίων φύλων. Η ευτυχία μας αξιολογείται ανάλογα με τις σεξουαλικές μας εμπειρίες. Όσο πιο νωρίς ηλικιακά μπαίνει κάποιος στην αρένα των σεξουαλικών συνευρέσεων και όσο μεγαλύτερος ο αριθμός αλλαγής των ερωτικών συντρόφων τόσο περισσότερα τα κοινωνικά εύσημα για δήθεν ωριμότητα. Ευκαιριακές συνευρέσεις που ικανοποιούν την βιολογία αλλά αδειάζουν και καταστρέφουν τα συναισθηματικά αποθέματα της ψυχής. Ο μηδενισμός και ο ηδονισμός είναι η σημαία ενός χαοτικού υπαρξιακού υποκειμενισμού που χαρακτηρίζει τις κοινωνίες σήμερα. Όταν ο καθένας μας φτιάχνει τους δικούς του κανόνες πως μπορούμε να συνυπάρξουμε ως ομάδα, κοινωνία, κράτος, έθνος; Από πότε ο εκφυλισμός, η χυδαιότητα, η στρέβλωση και η επιδειξιομανία ονομάστηκαν πρόοδος; Από πότε αποτελεί δικαίωμα του κάθε φαντασιόπληκτου με φανερά ψυχικά ελλείμματα ατόμου να επικυρώνει την “τρέλα” του με νομοθεσία; Είναι αυτός ο κόσμος που θέλουμε να ζούμε και να σπαταλάμε την ύπαρξη μας; Για εμένα, όχι δεν είναι. Και είναι χρέος όσων έχουν ακόμα ως αξίες την ευπρέπεια, την αξιοπρέπεια, την ακεραιότητα χαρακτήρα να πάρουν θέση ΣΗΜΕΡΑ, ΤΩΡΑ.

Περισσότερα