Ηαγάπη πάντα είναι αρκετή. Έχει τον τρόπο της να μετουσιώνει και να αλλάζει τα πάντα σε φως χρυσό και πάνλαμπρο.

Αγάπησες; Τότε έζησες. Καμία άλλη απόδειξη δεν χρειάζεται. Τα είδες όλα, αφουγκράστηκες τα πάντα, γεννήθηκες και θα συνεχίσεις να γεννιέσαι μέχρι τέλους. Τίποτε δεν μπορεί να σταματήσει αλλά ούτε να τελειώσει όταν αγαπάς.

Δεν θα σου πω ζήσε. Θα σου πω μόνο, αγάπησε.

Αγάπησε όσο αντέχεις.

Έχει τον τρόπο της η αγάπη να σε αλλάζει, να σε μετουσιώνει, να σε σχίζει στα δύο και να σε ξανακτίζει. Να σε κάνει δυνατότερη, ωριμότερη, σοφότερη, να νιώθεις το γέμισμα της και να αισθάνεσαι ότι έχεις τα πάντα, έχοντας χάσει τα πάντα.

Κοιτάς μέσα σου και ο πόνος της απώλειας κατακαίει τα σωθικά σου. Γνωρίζεις βαθιά στα έγκατα σου, ότι τίποτε αληθινό ποτέ δεν χάνεται. Ότι έζησες σε στιγμάτισε, έγινε κομμάτι σου αιώνιο. Μαζί θα προχωρήσετε μέχρι τέλους. Μαζί…

Ουρλιάζεις από τον πόνο και ζητάς να σε ακούσει. Δεν είναι πουθενά έξω από εσένα. Είναι εκεί μαζί σου και μέσα σου, μαζί αναπνέετε, μαζί ονειρεύεστε.

Και ηρεμείς. Οι εικόνες στο μυαλό σου στροβιλίζουν και γεμίζουν αυτό που τώρα είσαι με ομορφιά, αφοσίωση, λατρεία, ουσιαστική επικοινωνία, αγκάλιασμα, τρυφερότητα. Όλα όσα σου έδωσε και όλα όσα έδωσες.

Μεγαλείο η αγάπη. Γεμίζει και κατακτά όλα όσα γίνεσαι. Ατόφια, ειλικρινή, αυθεντική, αρχοντική, συνειδητή, ουσιώδης.

Άντεξα και αντέχω να αγαπώ.

ΥΓ: Γράφω για να αντιμετωπίσω τον πόνο της απώλειας, την θλίψη, το άλεσμα της εκούσιας μου ταυτότητας με εκείνη της υπεράνθρωπης και θεϊκής. Τίποτε από όσα έκανα ή κάνω δεν είναι αρκετά. Πάντοτε το μυστήριο θα ελλοχεύει στα έγκατα της ψυχής μου. Υπήρξα, υπάρχω και θα υπάρχω πάντα. Είμαι..