Μοντέρνος Αθεϊσμός: η νέα θρησκεία’

Μοντέρνος αθεϊσμός. Νέα τάση, επιθετική, αναζητά ακολουθητές, συμμάχους, οπαδούς. Οι νέοι αθεϊστές επιτίθενται σφόδρα στον Χριστιανισμό, ιδιαίτερα όσο αφορά στην προσωπική σχέση λατρείας που μπορεί να έχει κάποιος με το Θεό, επιδιώκοντας να κάνουν όποιον πιστεύει, να αισθάνεται ηλίθιος. Μέσω της εκλογίκευσης των πάντων γελοιοποιούν όσους πιστεύουν, στοχεύοντας ιδιαίτερα στη νεολαία. Νέοι οι οποίοι δεν μελέτησαν, δεν εμβάθυναν και δεν έκαναν κτήμα τους όσα διδάχθηκαν από παιδιά για την πίστη τους, βρίσκονται αντιμέτωποι με καθηγητές σχολείων, πανεπιστημίων και αρθρογράφων των ΜΜΕ που τους προκαλούν με τον σκεπτικισμό τους και τις πέραν κάθε αμφιβολίας «επιστημονικές» τους αποδείξεις. Ερωτήσεις όπως «Στ´αλήθεια πιστεύεις ότι μπορεί κάποιος να αναστηθεί, να περπατήσει στο νερό, να γεννηθεί από μια παρθένα;» τορπιλίζουν την όποια πίστη των νέων, οι οποίοι σιωπούν και υποχωρούν ντροπιασμένοι. «Η θρησκεία έχει υπονομεύσει τη θέση της γυναίκας, έχει καταστρέψει την ελεύθερη έκφραση του ανθρώπου» μου είχε πει κάποιος καθηγητής μου στο γυμνάσιο. Στις μεταπτυχιακές μου σπουδές στην Αμερική βρέθηκα αντιμέτωπη με έναν αθεϊστή καθηγητή φιλοσοφίας στην τάξη να μου λέει επιτακτικά και αρνούμενος να δεχθεί την οποιαδήποτε αντίρρηση μου ότι «Δεν υπάρχει Θεός, τέλος».   Οι νέοι αθεϊστές προσελκύουν το ενδιαφέρον των ΜΜΕ διότι ασχολούνται με θέματα της επικαιρότητας όπως πχ την τρομοκρατία και τους διαρκείς πολέμους. Φανατίζονται ενάντια στη θρησκεία και υποστηρίζουν ότι πίσω από όλα τα δεινά κρύβεται η πίστη στο Θεό. Στο οπλοστάσιο της επιχειρηματολογίας των αθεϊστών ανακαινίζονται θέματα όπως οι σταυροφορίες, η ισπανική Ιερά Εξέταση, οι διαρκείς συγκρούσεις Ισραηλινών / Παλαιστινίων, Σιϊτών / Σουνιτών, Ινδουιστών / Μουσουλμάνων.   Ο νέος αθεϊσμός (2006) εκπροσωπείται από τον βιολόγο καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Richard Dawkins συγγραφέα του βιβλίου «God Delusion» (Η περί Θεού αυταπάτη) που έχει πουλήσει τουλάχιστον 2,000,000 αντίτυπα, από τον Βρετανό αρθρογράφο Christopher Hitchens συγγραφέα του βιβλίου «God is not great. Religion poisons everything” (Ο Θεός δεν είναι μεγάλος. Η θρησκεία δηλητηριάζει τα πάντα). Ο Hitchens, μαρξιστής και αθεϊστής θεωρείται ακόμα και μετά το θάνατο του (2012) ένας από τους πιο μάχιμους και επιθετικούς υποστηρικτές του αθεϊσμού με ιδιαίτερα διεισδυτική επίδραση στη νεολαία. Ακολουθούν ο φιλόσοφος Dan Dennett, ο φιλόσοφος Sam Harris και συγγραφέας του βιβλίου «The end of faith” (Το τέλος της πίστης), ο φιλόσοφος Peter Singer και πολλοί άλλοι.   Ο Θεός λοιπόν είναι η αιτία του κακού στον κόσμο. Αν ξεφορτωθούμε το Θεό και έχουμε μια κοινωνία καθαρά κοσμική, μια κοινωνία πιο επιστημονική, πιο ορθολογιστική τότε θα έχουμε ειρήνη σύμφωνα με τους αθεϊστές.   Γιατί όμως ένας αθεϊστής να καταφέρεται ενάντια κάποιου που ΔΕΝ υπάρχει; Ο Bertrand Russell στο βιβλίο του “Why I am not a Christian” γράφει (απευθυνόμενος προς τον Θεό που αμφισβητεί όμως την ύπαρξη του) «Απέτυχες να μου παρέχεις ικανές αποδείξεις». Εάν δεν πιστεύεις σε κάτι, δεν το αγνοείς; Εάν εγώ δεν πιστεύω στα ξωτικά γιατί να καταναλώνω τόνους μελάνης για να γράψω «Η περί ξωτικών αυταπάτη», «Το τέλος των ξωτικών», «Γιατί δεν είμαι οπαδός των ξωτικών».   Παλιότερα στις αντιπαραθέσεις αθεϊστών και θρησκευομένων, έπαιρναν μέρος από την πλευρά των θρησκευομένων, θεολόγοι και ιερείς. Όπως ήταν φυσικό οι τελευταίοι επιχειρηματολογούσαν με αναφορές από την Παλαιά και Καινή Διαθήκη και τη Βίβλο. Οι αθεϊστές δεν δέχονταν αυτές τις αναφορές και απέρριπταν τέτοια επιχειρήματα ως επιχειρήματα που προέρχονταν από ανώτερη αρχή και εξουσία, την οποία εξ´αρχής αμφισβητούσαν. Το αποτέλεσμα; Οι θρησκευόμενοι να χάνουν συνεχώς τη μία μάχη μετά την άλλη.   Οι αθεϊστές υποστηρίζουν ότι η επιστήμη είναι ο καλύτερος τρόπος να εξηγήσουμε το τι συμβαίνει γύρω μας, γιατί βασίζεται στον ορθολογισμό ενώ ο Χριστιανισμός στην πίστη στο Θεό, σε κάτι δηλαδή μη πραγματικό και αμφιλεγόμενο. Εδώ να υπενθυμίσουμε ότι η ετυμολογία της λέξης επιστήμη (επ+ίσταμαι) ορίζει ότι επιστήμη είναι το οργανωμένο σώμα της εξακριβωμένης και τεκμηριωμένης γνώσης (Wikipedia). Η επιστήμη δεν είναι δόγμα, είναι μέθοδος έρευνας. Η συνεχή προσκόμιση νέων στοιχείων βάσει ερευνών αλλάζει τα δεδομένα. Σε αντίθεση με ότι πολλοί πιστεύουν, η επιστήμη ιδιαίτερα τα τελευταία 150 χρόνια έρχεται να υποστηρίξει και να επιχειρηματολογήσει υπέρ της θρησκείας. Προσωπικά πιστεύω, ότι αν όχι στη διάρκεια του δικού μου περάσματος σε αυτή τη ζωή, θα υπάρξει εντέλει συμπόρευση μεταξύ επιστήμης και θρησκείας.   Για να δούμε λοιπόν πως μπορούμε να ανταπαντήσουμε στα επιχειρήματα των αθεϊστών χρησιμοποιώντας την επιστήμη. Σπουδαία δουλειά σε αυτόν τον τομέα, έχει κάνει ο Dinesh D’Souza συγγραφέας των βιβλίων What’s so great about Christianity , Life after Death: The evidence και God forsaken, ο οποίος έχει την εκπληκτική ικανότητα να συνθέτει γνώσεις από ένα ευρύ φάσμα επιστημών και να στοιχειοθετεί ότι υποστηρίζει.   Οι αθεϊστές υποστηρίζουν ότι απ´αρχής κόσμου, οι άνθρωποι εφηύραν έναν Θεό για να αποδώσουν σε αυτόν ότι δεν μπορούσαν να κατανοήσουν λόγω της αμάθειας τους πχ την ύπαρξη των κεραυνών, της ηλεκτρικής εκκένωσης κλπ. Χρειάστηκε η συμβολή των Κοπέρνικου και Γαλιλαίου για να καταρριφθεί η θεωρία ότι η γη δεν είναι επίπεδη αλλά στρογγυλή και γυρίζει γύρω από τον ήλιο. Είναι όμως έτσι; Ποιοι δεν γνώριζαν αλήθεια; Όχι βέβαια οι μορφωμένοι άνθρωποι της εποχής εκείνης, οι οποίοι γνώριζαν ότι η γη είναι στρογγυλή. Οι αρχαίοι Έλληνες 500 π.Χ. είχαν γνώση, ο Αριστοτέλης γνώριζε ότι η γη είναι στρογγυλή. Πως το γνώριζαν χωρίς να έχουν το τηλεσκόπιο του Γαλιλαίου; Παρατηρώντας την έκλειψη. Την σκιά της γης πάνω στην Σελήνη.   Στις «εξομολογήσεις του Αγ. Αυγουστίνου» αναφέρεται ότι ετέθησαν στον Αγ. Αυγουστίνο τα εξής ερωτήματα: Ο Θεός έφτιαξε το σύμπαν; Αν ναι, πότε το έφτιαξε; Και αν όντως το έφτιαξε τι έκανε πριν φτιάξει το σύμπαν; Και ο Αγ. Αυγουστίνος απάντησε: Ο Θεός δημιούργησε τον χρόνο μαζί με το σύμπαν. Πριν από τη δημιουργία του σύμπαντος δεν υπήρχε χρόνος. Ένας σπουδαστής στο UC Berkeley σήμερα, μας λέει ο Dinesh D’Souza στους πρώτους τρεις μήνες των σπουδών του, μαθαίνει ότι άμεση συνέπεια του Big Bang, ήταν όχι μόνο η απαρχή του σύμπαντος, όχι μόνο η απαρχή της ύλης αλλά επίσης ήταν και η απαρχή του χρόνου και του χώρου. Ο χώρος και ο χρόνος είναι ιδιότητες του σύμπαντος, έξω από το σύμπαν δεν υπάρχει χώρος και χρόνος. Για 2,000 χρόνια τώρα, οι Χριστιανοί ισχυρίζονται ακριβώς αυτό, ότι ο Θεός είναι αιώνιος, είναι εκτός τοποχρονικών ορίων. Εάν ο Θεός είναι εκτός του σύμπαντος τότε