Είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις Τέχνη;

Λέγεται ότι οι σχέσεις όπως και η ζωή είναι τέχνη.   Για να βελτιωθούν τα πράγματα όμως, πρέπει να ξέρουμε τι θέλουμε. Υποφέρουμε όταν λέμε ότι θέλουμε κάτι και με τις πράξεις μας κάνουμε ακριβώς το αντίθετο.   Οι διαπροσωπικές σχέσεις για να επιτύχουν, απαιτείται να υπάρχει ένα ικανοποιητικό επίπεδο αυτογνωσίας και ωριμότητας και από τις δύο πλευρές.   Αλήθεια, τι προσπαθούμε να αποφύγουμε επιλέγοντας να είμαστε μόνες –οι στη ζωή ή επιλέγοντας ακατάλληλους ανθρώπους για να μας συντροφεύουν; Αγαπάμε τόσο πολύ την ελευθερία μας; Το να μην δίνουμε αναφορά σε κανένα; Το να γνωρίζουμε ότι πάντα θα έχουμε μια καλύτερη επιλογή; Ή μήπως, μας τρομοκρατεί η ιδέα ότι κάποιος άνθρωπος θα γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας και είμαστε τότε πιο ευάλωτες –οι στην πιθανότητα να μας εγκαταλείψει; Μήπως προσπαθούμε να προστατέψουμε τον εαυτό μας από την απογοήτευση, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως τότε που ήμασταν παιδιά;   Ίσως το σπουδαιότερο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να θυσιάσουμε αυτό που είμαστε σήμερα γι αυτό που μπορούμε να γίνουμε αύριο. Για όλους υπάρχει ο κατάλληλος σύντροφος. Ίσως όχι αυτή ή αυτός που επιθυμεί ο εγωισμός μας αλλά σίγουρα εκείνη ή εκείνος που ταιριάζει σε αυτό που είμαστε δηλαδή στην καλλιέργεια, την παιδεία, τις ποιότητες του χαρακτήρα μας και τον κώδικα αξιών μας.   Γεννηθήκαμε για να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε.   Η ζωή είναι μια διαδικασία δημιουργίας. Κάθε στιγμή δημιουργούμε με τις σκέψεις, τα πιστεύω, τις πεποιθήσεις, τις επιλογές, τις πράξεις και τον λόγο μας τι είδους εμπειρίες θέλουμε να βιώσουμε. Έχουμε την ικανότητα να δημιουργήσουμε εκείνες τις συνθήκες και να εκμεταλλευτούμε εκείνες τις ευκαιρίες στη ζωή, έχοντας ξεκάθαρη πρόθεση του τι θέλουμε να ζήσουμε και δεσμεύοντας τον εαυτό μας να ζήσει σύμφωνα με τις προθέσεις αυτές.   Οι περισσότερες –οι δεν προχωράμε έχοντας ξεκάθαρες προθέσεις για το είδους σχέση θέλουμε να δημιουργήσουμε αλλά έχοντας πολύ ξεκάθαρες προσδοκίες για το τι πρέπει να είναι ή να κάνει ο άλλος –η. Ό,τι αντιμετωπίζουμε στις σχέσεις μας, καθρεπτίζει δικά μας ανεπίλυτα θέματα. Με ποιους τρόπους και σε τι βαθμό έχουμε αποτύχει να αγαπήσουμε, να φροντίσουμε και να δεσμευτούμε απέναντι στον εαυτό μας;   Όταν αλλάξει η σχέση που έχουμε με εμάς θα αλλάξουν και οι εξωτερικές συνθήκες. Κάθε πρόβλημα, πεποίθηση, συμπεριφορά ή προσδοκία είναι ακριβώς εκείνο το ζήτημα που στέκεται εμπόδιο μεταξύ του εαυτού μας και του οποιουδήποτε άλλου και μεταξύ αυτού που πιστεύουμε ότι είμαστε και αυτού που όντως είμαστε. Όταν ενδίδουμε στις ανασφάλειες μας και επιτρέπουμε στον εαυτό μας να κυριαρχηθεί από τη ανάγκη του να γίνουμε αποδεκτές –οί από τους άλλους,χάνουμε τη αυθεντικότητα μας, απομονωνόμαστε και αποξενωνόμαστε επιβεβαιώνοντας έτσι τους αρχικούς μας φόβους.   Η αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων είναι το κλειδί για την ανάπτυξη και την εξέλιξη τους.Βαθιά μέσα μας, γνωριζουμε την αλήθεια αυτή. Βγάζουμε τον καλύτερο ή τον χειρότερο εαυτό μας μέσα στις σχέσεις ιδιαίτερα τις διαπροσωπικές και αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουν νέα σύνορα για να αναπτυχθούμε ψυχολογικά και πνευματικά.   Ποια είναι η σοφία που κερδίσαμε ζώντας αυτή τη ζωή; Πως αναπτύξαμε και εξελίξαμε την ικανότητα μας να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε;   Εάν θέλουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας να ζήσουμε με τον καταλληλότερο σύντροφο για εμάς τότε θα πρέπει να στοχεύσουμε στο να έχουμε μια υγιής ψυχολογία και μια απαράμιλλη δύναμη και ικανότητα στην επικοινωνία. Όταν έχουμε θεραπεύσει όλα τα κομμάτια του εαυτού μας από τις απογοητεύσεις, τις αποτυχίες, τον πόνο και την θλίψη του παρελθόντος τότε μπορούμε να μοιραστούμε τον καλύτερο μας εαυτό με τον άνθρωπο που θα επιλέξουμε να ζήσουμε μια μνημειώδης σχέση μαζί της –του ή και να αντιληφθούμε έγκαιρα από τα πρώτα κιόλας στάδια ότι ο άλλος δεν είναι ικανός ή δεν θέλει να μας δώσει όσα μας κάνουν ευτυχισμένες –ους. Μπορεί να φανταζόμαστε ότι ο άλλος έχει απίθανη δυναμική αλλά η πραγματικότητα δείχνει ότι δεν είναι διατεθειμένος –η να ανοίξει την καρδιά του –της για να μας καλωσορίσει στη ζωή του –της σε ένα άλλο επίπεδο. Επιβάλλεται, εμείς πρώτες –οι να αντιμετωπίσουμε τους δικούς μας φόβους και να κάνουμε ειρήνη με τις πληγές και τις αδυναμίες μας. Η εσωτερική μας φτώχεια αντικατοπτρίζεται στις επιλογές μας. Ποιότητες όπως η συμπόνια, η γενναιοδωρία και η ευγένεια συνθέτουν κάθε σχέση αγάπης και είναι πάνω από τα φύλα, τους τίτλους, την εθνικότητα ή τη συγγένεια. Κουβαλάμε πληγές του παρελθόντος που εμφανίζονται σήμερα ως «ανάγκες». Νιώθουμε ότι πρέπει να προστατέψουμε τον εαυτό μας και τις πληγές μας από τους άλλους, γιατί εάν εκθέσουμε το ευάλωτο κομμάτι μας τότε θα απορριφθούμε και θα χάσουμε ότι ονειρεύομαστε. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν με τις αδυναμίες και τα μειονεκτήματα μας με κατανόηση και αγάπη και είναι προς το συμφέρον μας να επιλέγουμε τέτοιους ανθρώπους αντί εκείνων που δεν θέλουν ή δεν μπορούν. Κτίζουμε παλάτια στην άμμο όταν πιστεύουμε ότι ο άλλος –η θα αλλάξει. Κανείς άνθρωπος δεν αλλάζει αν ο ίδιος, η ίδια δεν το θελήσει και πρέπει να είμαστε πολύ ξεκάθαροι και ανοικτοί ως προς αυτό το ζήτημα με τους άλλους συζητώντας με ειλικρίνεια για ευθύτητα.   Η γυναίκα θέλει να την προσέχουν, να την ποθούν, να την λατρεύουν. Θέλει να νιώθει ασφάλεια και σιγουριά με τον σύντροφο της, θέλει να νιώθει ότι μπορεί να βασιστεί σε εκείνον. Ο άνδρας θέλει να νιώθει ότι τον χρειάζονται. Ακμάζει και ευημερεί όταν η σύντροφος του, τον εκτιμά και αναγνωρίζει τα επιτεύγματα του, όταν νιώθει ότι τον αποδέχονται όπως ακριβώς είναι. Μια σύντροφος που τον ενθαρρύνει και τον εμπνέει γίνεται η κινητήριος δύναμη του.   Αναγνωρίσετε τι χρειάζεστε και τι θέλετε σε μια σχέση ώστε να ξέρετε τι ψάχνετε και τι είστε διατεθειμένοι –ες να διαπραγματευτείτε προκειμένου να έχετε όλα όσα σας κάνουν ευτυχισμένους –ες. Αναλάβετε την ευθύνη του εαυτού σας και των θέλω σας και επικοινωνήστε με ειλικρίνεια και ευθύτητα στους άλλους όσα ζητάτε. Μην χάνετε χρόνο με ανθρώπους που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να σας δώσουν ότι εσείς κρίνετε ως σημαντικό για τη δική σας ευτυχία.   Πολλές σχέσεις αποτυγχάνουν γιατί τα δύο μέρη μπήκαν στην σχέση αυτή για όλους τους λάθους λόγους. Φοβόμαστε να μείνουμε μόνοι, φοβόμαστε ότι δεν θα μπορέσουμε να